Historia Unii zaczyna się w pierwszym okresie rozwoju kultury fizycznej II Rzeczypospolitej. Coraz większym zainteresowaniem cieszył się sport, nie tylko wyczynowy. Powstawały towarzystwa gimnastyczne. Dla Swarzędza bardzo ważne okazało się powstanie Klubu Sportowego „Unia”. Podwaliny pod jego istnienie położyło Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” oraz Stowarzyszenie Młodzieży Polskiej. Grupa działaczy Stowarzyszenia Młodzieży z nauczycielem Marianem Zaporowskim, postanowiła nadać formy organizacyjne życiu sportowemu w Swarzędzu i założyć zespół piłkarski. Zebranie organizacyjne Unii odbyło się 15 sierpnia 1921 roku. W zebraniu udział wzięło około 50 entuzjastów sportu. Ukonstytuowano zarząd nowo powstałego klubu. W jego skład weszli: Marian Zaporowski – nauczyciel, Florian Schleichert – kupiec, Wincenty Konieczny – mistrz stolarski. Znana dziś wszystkim nazwa swarzędzkiego klubu sportowego – „Unia” – została nadana w 1921 roku z inicjatywy dwóch działaczy: Henryka Dąbkiewicza i Jana Dytkiewicza. Natomiast kojarzone dziś z Unią barwy niebiesko – białe obowiązują dopiero od lat pięćdziesiątych. W okresie międzywojennym zawodnicy występowali w barwach fioletowo – białych.
Na początku lat dwudziestych dyscypliną sportową, cieszącą się w Swarzędzu największą popularnością była piłka nożna. Pierwszą sekcją nowo powstałego klubu musiała być zatem sekcja piłki nożnej. Rolę boiska spełniał początkowo plac pokryty trawą nad Jeziorem Swarzędzkim. Następnie grunty przy szosie kobylnickiej i grunty za torami kolejowymi przydzielone przez miasto. Obecny stadion istnieje od 1937 roku.
W 1923 roku Unia przystąpiła do Poznańskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej. Obok sekcji piłki nożnej od 1929 roku Unia posiadała sekcję tenisa stołowego i tenisa ziemnego.
W 1928 roku utworzone zostało Stowarzyszenie Sportowe Swarzędz, rozwijające jedną z najstarszych dyscyplin sportowych – zapasy. W 1932 roku Unia nawiązała bliską współpracę ze Stowarzyszeniem.
Wśród sekcji nie zabrakło też lekkiej atletyki. W okresie międzywojennym utworzono ponadto sekcje: strzelecką, gier sportowych (siatkówka, koszykówka) oraz pływacką. W latach okupacji 1939-1945 władze niemieckie zlikwidowały wszystkie polskie instytucje, organizacje społeczno – gospodarcze i kulturalne. Zakazały uprawiania sportu. Majątek, dorobek kilkunastu lat istnienia Unii został skonfiskowany. Planowana i przygotowana eksterminacja ludności Swarzędza zdziesiątkowała szeregi działaczy i sportowców Unii. Klub przestał oficjalnie istnieć. Wśród sportowców znaleźli się jednak tacy, którzy mimo zagrożenia, postanowili nielegalnie kontynuować działalność sportową. Magia piłki nożnej spowodowała, że sport okazał się silniejszy od hitlerowskiego zakazu.
W czasie II wojny światowej Unia poniosła duże straty. W obozach i więzieniach zamordowano 25 sportowców. Wielu zginęło na frontach. Zdewastowane zostały urządzenia sportowe: boisko, kort tenisowy, sprzęt sportowy. Zginął bez śladu sztandar klubowy. Nie udało się jednak zniszczyć sportowego ducha.
21 stycznia 1945 roku wyzwolono Swarzędz. Już 10 czerwca 1945 roku odbyło się pierwsze zebranie Unii. Powołano nowe władze i reaktywowano działalność sekcji: piłki nożnej i zapaśniczej. W 1951 roku po włączenia klubu do zrzeszenia sportowego „Unia” poszerzono działalność o kilka mniejszych sekcji: tenisa stołowego, gier sportowych, pływacką i turystyczną. W pierwszej połowie lat sześćdziesiątych w okresie największego rozwoju organizacyjnego klubu, działały sekcje: zapaśnicza, piłki nożnej, lekkoatletyczna, tenisa stołowego (1951-1966), turystyki kolarskiej (1963-68), szachowa oraz strzelecka. Większość z nich stopniowo zakończyła swoją działalność. Obecnie w klubie działają cztery sekcje: piłki nożnej, zapasów, lekkoatletyki oraz gimnastyki.
Funkcje prezesa zarządu Unii pełnili kolejno:
od 2021 Jerzy Majerowicz
(wykorzystano teksty z opracowania „80 lat Klubu Sportowego >UNIA< Swarzędz” wydanie jubileuszowe, Elżbieta Nawrocka)